ölüyorsun.kirlenmiş toprağın ham kokusu. çamur var etti ellerimi. en derin sularda boğdum.saf olanla kirlettim. denizleri arşınlayıp gökyüzüne sakin bakışlar fırlattım 'neden takip ediyor bizi aydınlık' karanlığı saklıyordum korkak dizlerimde ,bağı çözüldü.sakladıklarımın çoğunu aleve verdim. çiğ et yiyen adamlar gördüm aynı çıplaklıkta.baş kasabın önünde düğümlenen kravatlar. işittim ve artık işitmediğim tek cevap , ölünce?

içinden atabilecek misin bu kargaşayı? habersiz bir dönüm noktası sahiplendiğin yalanların. düşmek yok. son yok. kalıp sonsuza ,hiç ile sonsuz, sonsuz ile hiç.
bir eksik gökyüzünden. gerisi sahipsiz
bırakılmış gecelerin ekrandaki görüntüsü.
tekrar ,tekrar ve tekrar.

sevmek istemedim her gün gördüğüm duvarları.çaresizliğini kabullenemediğim geniş yokluklar.
kıvrımlar,şekiller ve gökyüzü.hiç hissetmediğim sözler fısıldıyorum bu anlamsızlığa.
seçemiyorum varlığı,ulaşamıyorum her gün ulaştığınız anlamsız doyuma.
bazılarınız seviyor bu kalabalığı.sizin gibi yürüyor ,düşünüyorum.vücudum bir yük bu anlamsızlığın karşısında.
bu yığınla şevişiyor bazılarınız.kiminiz ilgi çekici buluyor.bir ölüyü sever gibi..
soğuk bedenime hayat veren duygular.neler söylüyorsun?
bu kavgada öldü insanlar,bir rüyayı yazıyorlardı.anımsadığım bunun bir başlangıcının olmadığı.
bazılarının basit kelimelerle anlattığı şu hikaye.neresindesin zamanın?
nefretini görebiliyorum.
değişmemiş olan
değişmekte olan
ve sonrası

değişimin ayak sesleri.nefesim hissiz,soluksuz sabahlara uyanmış bir hasta kadar telaşlı,endişeli -
bir taklitten ibaret anlattığım bu hikaye.çünkü birileri söyledi var olanı değil mi?
uçsuz olanı hissetmek,dönümü güzün ve sokakların.her hangi sıcak.
kirletilmemiş,anısı olmayan dudaklar.birikmiş son noktasında.ait olamayacak o.
burayı sevmeyecek.alıp götür kendinle.tanımadığım sözler fısılda.
yolun sonu değil bu.görebiliyorum adım atmadığım sokağın başından.
hep oradaydım ben,seni izliyordum.hastahane girişleri.ölüyor masum bir yalınlığın kollarında.