Boş bir sayfa duruyor. Üzeri, bir çocuğun elleri gibi. Sanrıları ve gerçeği kovalıyor

Birazdan elini uzatsa ulaşacakmış gibi

Bir yerden han gi saflıkla dönüyor

Alışılmış cümlelere sığınacak; kendini bir kadının gövdesinde yeniden yaratacak

Bir ismi kulağına fısıldayacak, ilk kez ağlayacak

Güldüğünde gözlerine düşen ışığı ve

Karanlık ve yokluğu bağışlayacak

Sonra hikaye bozulacak

Karnına ağrılar girecek, üşüyecek, kalkacak, durağan bir duvarda ellerine bir anlam arayacak

Olmayan bir çiçeiğin gölgesinde ellerine yaslanacak

Her şey olması gerektiği gibi

Bir kaçış yok