Hiçliğe yakın bir yerlerde. Yakınsamak, yakın, yaklaşık.. Akla uygun bir örüntü kurmaya çabalıyorum. Düşücek miyim? Düştüğüm yerden nereyi seyredeceğim? Mümkün mü? Tekrar geröekleşmek? İdeal olmak. Kestiremiyorum. Bir süre sonra ufak bir hülyadan ibaret diyeceğim, tüm o görünümler, sesler, çoğalmak, durduğum yerler, bir manzaranın tükenmesi..

 Hangi cümlede ağlayacağıma karar vermek istiyorum. Hangi cümleden sonra susmak gerektiğine kanaat getirmek istiyorum.

Düştüm.

Herkesin gözlerine bakarak.

Düştüğüme göre

Nereden döneceğime bir anlam vermek gerekmiyor.

Çıkmak istiyorum, aklın buyruğundan..

 Uzaklaşmak ve özgür hissetmek..

Tekrar münkün mü?

Düşmek. Bir ses vermeden ve çoğalmadan..