adımlarını tereddütle atıyordu sidik kokan merdivenlerden. avuçlarının kanadığını düşündü.bir çok kereler basmadan ve uzak aşırı körfez insanlarına kadar.hepsi benim! dedi. duygulardan, açığa boyanmış denizi gören duvarlardan,
fark etmemiştim! dedi.
parmaklarında ve kaval kemiklerinde killi bir toprağı avuçlayan
kanını ve ağzında satılmış şehirlilerin tınısı
güneşi tutmuş gölgelerde ağlayan
ayaklarını yıkayan kirli adamlar,kirli aynalar
rıhtım benizli kapı eşiğine uyuyanlar
göğsünde ağırlaşan lavinyayı anımsadı
telaşı örtülmüş iyi giyimli bir pazartesi
simit ve ayran kesiyor sabaha
demirler ,yapılar, kacak hayatlar
bükülüyor, dedi!
kapıları tutmalıyız
çantalardan barikatlar yaparak
biz yokken intihara tutumlu geçe yargılarını ve siyaha boyanmış odalarda
sabaha karşı sosyofobik bir ezanla irkilirken
ıslanan etinin ağrısını
duyumsuyorum, dedi!