Sana dair söyleyeceklerimi; bir çocuğun uykusunun bölünmesinin ardına saklayacağım. Dışarıda ne var? Ardı arkası kesilmeyen bir ev. Mutlulukla ve sakinlikle anımsayacağım. Geniş gövdeli ve sakin görünüşünü. Pencereden dışarıyı seyrederken fark etmiştim. Devam eden hayatın sustuğunu. İçimdeki sesleri. Gözlerim o eve takılıp kalmıştı. Görmek ve duymak arasında, bilmek ve anlamak üzere. Ardında ne var sokağın? Beni durmadan çağıran ne? Dünü yarım bir anlama, an’ı bir parçalanışa sürükleyen. Çarem kalmadı. Geceye uyanacağım. Nedir bana geniş enginleri, ışığı, sesi, konuşmayı gündelik rutinden ayıran, sancıyı bir kere daha dindiren, midemdeki boşluğu unutturan bu gizem? Taşıyabiliyor musun senin suretinde kaybolan son sözleri?

‘’Hayatın ve ışığın sonuna yaklaştım; beni ben yapan her şeyi tükettim,son kez sana bakarken. Sanki bir şeyler söylüyordun bana. Suratıma vuran ve gövdende parlayan nişana, çizgilerini oluşturduğun ölümsüz savaşçılara aldırmayarak. Şimdi can veriyorum karşında, tüm geçmişim, mahremim, aidiyetlerim. Çözülüyor senin kollarında. Gece. Al beni kucağına!’’ 

Anlat! sanki bir umudun kendini var ettiği anda tüketmesi gibi seni yakalamaya çalışmak. Bir uğurda can vermek. İçini parçalayan her şeye bir kez daha karşı gelmek gibiydi. O’nunla oyunlar oynadım durmadan, büyüttüm. Şimdi yeniden yaratıyorum sana aldırmadan. Andırmasını istiyorum sonsuz sulara bakarken yükselen seviyeni. Seni takip etmeli ve seni aramalı bir ömür boyunca. Yaşatacağım o’nu, sen çekmek isterken derin karanlığına. Besleyeceğim onu en temiz özümle. Dalları sana uzanacak ama hayır! Dokunamayacak sana! Ateş yakacak geniş bir düzlükte senin o'nu görebilmen için. O ateş ki en ağır utançları sakladığında kendine ve mahkum edilmiş toprağa. Yeniden dirilteceğim her dilden onu okşayan sözcüklerimle. En güzel şiirleri ve en büyük aşkları yaşatacağım o’na. Bir gün döndüğünü görerek, avunacak belki, yalnız sabahın ilk ışıklarına doğru, yeniden kaçıracak ellerinden umudu ve saflığı. Senin suretin, senin koyu yalınlığından, bir aydınlık, aşağılanmış ruhlardan bir pencere açacağım sana. İzle ve gör diye. Çaresizlik ve kimsesizliğe terk ettiğin, senden var olan ve senden yaratılan varlığı.